Geen elektriciteit. Geen wifi. Kun jij een week zonder scrollen en Netflix?
We huurden een eenvoudige boshut in Nederland, volledig off-grid, en leefden een week lang met alleen de basics.
Toen ik vertelde dat ik er even tussenuit zou gaan, naar een afgelegen plek midden in de natuur, reageerden vrienden en klanten opvallend eensgezind: “Wat stoer!”
Ikzelf keek er écht naar uit. Eindelijk stilte, rust en even uit de maalstroom.
Maar toen ik er eenmaal was, viel het toch tegen.
Een simpele houten boshut. Houtkachel. Geen luxe. Geen verbinding.
Heel eerlijk?
Ik vroeg me af of ik de week daar vol zou kunnen maken.
De hut voelde klein, laag en donker. De geur van harsig hout prikkelde in mijn neus. Zonder lampje konden we binnen ook overdag niets vinden. Buiten was het zacht septemberweer, maar binnen in de boshut was het kil.
Mijn lijf sputterde tegen, ik vergat te bukken voor de balken en dus stootte ik herhaaldelijk mijn hoofd. De geur, het donker, de simpelheid van alles, het open veld voor de hut…het confronteerde me ermee dat ik de stilte verleerd was.
Mijn geest zocht naar prikkels, een teken dat het zenuwstelsel niet goed meer weet hoe het moet rusten. Er zat niets anders op dan ervoor te zorgen dat de basis op orde kwam.
Ik ging in regel-modus:
En terwijl ik bezig was met deze fundamentele dingen, gebeurde er iets.
Het gaf me rust.
Mijn handen werden vuil, mijn spieren geactiveerd, mijn aandacht gericht op het nu. Geen constante gedachten in mijn hoofd. Geen lijstjes, of dingen die ik nog moest doen. Ik was buiten en bezig met wat er nodig was.
Vanuit ons stuk bos liepen we door een hekje direct de heide op en ik zag de schoonheid van de heide voor het eerst. Toen ik jonger was, vond ik het vooral een verzameling bruine struiken. Maar nu, op mijn vijfenveertigste vond ik het adembenemend. In september bloeit de heide en lijkt het landschap constant van kleur te veranderen.
Op die zandpaden, in het bos en gek genoeg in die boshut, kwam mijn zenuwstelsel tot rust.
Een week lang kookte ik buiten op houtvuur. Ik droeg hetzelfde vest drie dagen achter elkaar. Ik rook naar vuur en droeg mijn wandelschoenen tot ik naar bed ging. ’s Ochtends opende ik het raampje aan het hoofdeinde van ons bed om de vogels te horen zingen. De koude ochtendlucht stroomde de slaapkamer in terwijl ik warm onder de dekens wakker lag te worden.
Niet glamoureus. Wel echt. Een reset in de natuur in Nederland.
“It’s the simple things in life that are most extraordinary, and only the wise can see them.”– Paolo Coelho
Sommige lichamelijke klachten verdwenen. Mijn energie veranderde, het was alsof mijn batterij ineens wél oplaadde. Aan de rand van een vuurtje met het volgende stuk hout in mijn handen, voelde ik een geluk dat ik niet ervaar als ik thuis Netflix aan heb staan.
We sliepen knus in een klein bed. Ik sliep niet per se langer, maar dieper en beter. Ik werd uitgerust wakker.
Het was geen luxe wellness en geen retreat met massages en komkommerwater. Het was gewoon leven in een simpele en eerlijke vorm. Dat was misschien wel helend.
Wellicht herken je dat je lichaam iets anders nodig heeft dan wat je agenda dicteert. Misschien verlang je stilletjes naar eenvoud maar schuif je het voor je uit, omdat… werk, gezin, to-do’s, verantwoordelijkheden.
Maar ons zenuwstelsel kent het ritme van de natuur.
Het herkent eenvoud.
Het ontspant als dingen ongecompliceerd, tastbaar en echt zijn.
Het heeft mij nog bewuster gemaakt van de invloed die de natuur heeft op het zenuwstelsel en hoe belangrijk stilte bijvoorbeeld is. Ik probeer meer aandacht te besteden aan hoe het simpeler kan, wat ik echt nodig heb en hoe ik kan vertragen. Dagelijks actief aanwezig zijn in de buitenlucht, is een must geworden. Er staan definitief meer off-grid vakanties op ons verlanglijstje, maar ook bewust vaker de natuur opzoeken zodra er ruimte voor is.
Je bent snel geneigd te denken dat je meer nodig hebt, maar soms is minder precies waar je zenuwstelsel van tot rust komt.
Misschien verlang je niet echt naar nóg een cursus, nóg een gadget of app, nóg een optimalisatie van jezelf, maar naar iets essentieels.
Aarde. Bos. Stilte. Ritme. Vuurtjes stoken. Simpel eten. Niet denken of analyseren maar voelen en ervaren.
De boshutten waar wij verbleven kun je hier vinden:
Boomstamhutten op de Veluwe en Sallandse Heuvelrug 
boomstamhut.nl
Dit is geen samenwerking, ik ben er gewoon oprecht enthousiast over. Durf jij het aan?
Wat doet jouw systeem als je dit leest?
Gaat er een rilling over je rug of fluistert iets in je: dit wil ik ook?
Als je voelt dat je zenuwstelsel naar een ander ritme verlangt, is dat geen luxe. Het is informatie of beter gezegd, een uitnodiging.
Wil je ervaren hoe het is om met je lichaam samen te werken in plaats van met wilskracht? Ik begeleid mensen die veel dragen en diep voelen — naar rust, ruimte en stevigheid van binnenuit. Terug naar jezelf en je gevoel.
Wat doet jouw systeem als je dit leest?
Gaat er een rilling over je rug of fluistert iets in je: dit wil ik ook?
Als je voelt dat je zenuwstelsel naar een ander ritme verlangt, is dat geen luxe. Het is informatie of beter gezegd, een uitnodiging.
Wil je ervaren hoe het is om met je gevoel samen te werken in plaats van op wilskracht? Ik begeleid mensen die veel dragen en diep voelen naar rust, ruimte en stevigheid van binnenuit. Terug naar jezelf en je gevoel.
Off-grid in een boshut op de Veluwe Geen elektriciteit. Geen wifi. Kun jij een week zonder scrollen en Netflix? Een natuurlijke reset We huurden een eenvoudige
Een zacht en krachtig hulpmiddel In lichaamsgerichte sessies gebruik ik soms rauwe ceremoniële cacao als hulpmiddel om cliënten te helpen vertragen en zakken. Een puur
Alles over de kracht van voelen, reguleren en helen met je lijf Lichaamswerk is één van de krachtigste manieren om spanning, stress en trauma duurzaam
